Decretum super virtutibus
«Sic luceat lux vestra coram hominibus, ut videant vestra bona opera et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est» (Mt 5, 16).
Servus Dei Angelicus Lipani (in saeculo: Vincentius) vivus testis christianae praesentiae in calamitate desperatae pauperatis fuit testimoniumque perhibuit in novis viis ad caritatem muniendis, secundum magnam traditionem franciscanam et capuccinam.
Servus Dei Calatanisii die 28 mensis Decembris anno 1842 natus est. Eodem die sacro fonte lustratus, nomen Vincentium ei impositum est, quintus fuit filius frequentis familiae Salvatoris ac Calogerae Raitano. Vincentius, naturaliter inclinatus ad pietatem, suum desiderium consecratam vitam amplectendi ostendit et, superatis quibusdam familiaribus difficultatibus, anno 1861 Caccami Capuccinorum novitiatum ingressus est nomenque ei fratrem Angelicum est inditum.
Illic integritate, prompta oboedientia, amore mortificationis, Regulae ac Constitutionum observantia eminuit. Expleto novitiatus anno, ad professionem admissus et Panormum missus est ut ad philosophica theologicaque studia attenderet. Die 23 mensis Octobris anno 1865 religiosam emisit professionem dieque 3 sequentis mensis Decembris sacro ordine est auctus.
Cum autem leges Institutorum Religiosorum suppressionis, eversionis dictae, die 7 mensis Iulii anno 1866 et die 15 mensis Augusti anno 1867 promulgatae essent, iuvenis sacerdos religiosam vestem exuere et coenobium relinquere debuit. Talarem ergo induit vestem et in clerum dioecesanum se inclusit. Frustra Capuccinorum coenobium natali in oppido redimere nisus est, quia aedificium in valetudinarium iam conversum erat.
Nova in tempestate Servus Dei spiritualem assistentiam Tertii Ordinis sancti Francisci suscepit. Anno 1874 Episcopus ei mandavit ut latinam grammaticam apud Seminarium Dioecesanum doceret, quo munere per plus quam viginti et quinque annos, instituendo ingentem multitudinem futurorum sacerdotum, fideliter functus est. Eius navitas eum ad absolutam sui donationem perduxit, adeo ut domum suam fere in parvum seminarium constitueret, septem iuvenes seminarii alumnos illic gratuito hospitio excipiendo.
Cum nominatus sit rector parvae ecclesiae, olim rimosae ac inornatae, Calatanisii suburbanae et SS. Crucifixo dicatae, vulgo nuncupatae Domini Civitatis, eandem spiritualitatis intenti motus sedem reddidit. Illic cum auxilio Tertii Ordinis sancti Francisci Servus Dei denuo favit devotioni erga SS. Crucifixum et Panis pauperum perceptionem sedule concitavit.
His primis inceptis p. Angelicus Calatanisii tam spiritualem quam caritativam et socialem vitam penitus inivit, nova tamen et graviora officia eum exspectabant. Urbs afflicta est luctibus et familiaribus gravibus doloribus ob corruptas sulphuris fodinas anno 1881 in loco v. d. Gessolungo et anno 1882 in loco Tumminelli. His in calamitatibus tantum viri perierunt, hanc ob rem multae familiae in angustias inductae sunt. Hac re ut levaret luctus ac miserias, iuxta ecclesiam Domini Civitatis mense Septembri anni 1883 Servus Dei quasdam domus emit et ex fundamentis eas refecit ut in eisdem exciperet filias fossorum mortuorum. Duae adiutrices eius, indutis tunicis cinereis, velo atro ac cingulo Franciscanorum sodalium, se Domino consecraverunt, sic Institutum Sororum Franciscalium a Domino Civitatis incepit. Erat dies 15 mensis Octobris anno 1885. Postea Sancta Sedes die 30 mensis Augusti anno 1960 Congregationem sub nomine Sororum Franciscalium a Domino pontificium per decretum approbavit.
Servus Dei etiam catholicae editoriali diffusioni favit per editionem a mense Septembri anni 1879 menstrui commentarii v. d. Svegliarino dei Terziari Francescani, ut fraterna caritas inter Tertii Ordinis sodales confirmaretur et socialis navitas pro pauperibus excitaretur. Interea Servus Dei operam dedit ut nova inveniretur sedes pro fratribus Capuccinis. Aedificatio tamen admodum lenta fuit et Capuccinorum vita tantum a die 4 mensis Octobris anni 1904 restaurari potuit, cum primi fratres, inter quos etiam Servus Dei, ad communem vitam coenobiticam, post perturbationes suppressionum, redire potuerunt.
Die 29 mensis Iulii anno 1911 p. Angelicus, cum sua valetudo admodum fragilis esset et in coenobio difficulter adsideri posset, a Ministro Provinciali ut sibi concederetur apud paternam domum commorari postulavit. Petitione autem accepta, Servus Dei, suis a sororibus Damiana ac Teresia curatus, suum intentum apostolatum perrexit.
P. Angelicus, sine facultatibus, sine clamore et sine pronuntiationibus, suam manum et omnia sua dolentibus ac egenis obtulit. Secundum Servum Dei materiale ac spirituale auxilium in pauperem fontem habebat in illo evangelico animi motu, qui solus potest re invenire necessitates, caritatis ministerium efficiendo et se offerendo uti ministrum Dei dispertientem misericordiam et panem vitae. Caritas ergo, quae scaturit et alitur a fide in Christum patientem, Dominum ac Redemptorem, patefactum ac exoratum parva in ecclesia SS. Crucifixi Domini Civitatis, non potuit quin se expandere in illis audacibus inceptis, quae eius pastorale ministerium denotaverunt.
Servus Dei die 9 mensis Iulii anno 1920 suam terrestrem fecundam diem perfecit. Anno 1947 eius exuviae a Calatanisii coemeterio translatae sunt ad ecclesiam Domini Civitatis, ubi hic humilis, sedulus atque angelicus fautor pacis ac boni operatus erat.
Sanctitatis fama permanente, a die 11 mensis Octobris anno 1997 ad diem 9 mensis Iulii anno 2001 Inquisitio Dioecesana apud Curiam Calatanisiadensem celebrata est, cui a die 5 mensis Martii ad diem 4 mensis Iunii anno 2004 apud eandem Curiam Suppletiva Inquisitio accessit. Quarum omnium iuridica validitas ab hac Congregatione de Causis Sanctorum per decretum diei 2 mensis Maii anno 2008 est approbata. Exarata Positione, disceptatum est, iuxta consuetudinem, an Servus Dei more heroum virtutes christianas exercuisset. Die 23 mensis Februarii anno 2016 habita est Historicorum Consultorum Sessio. Die 17 mensis Ianuarii anno 2019, fausto cum exitu, Peculiaris Consultorum Theologorum Congressus habitus est. Item Patres Cardinales et Episcopi, Ordinaria in sessione die 18 mensis Iunii anno 2019 congregati, cui egomet ipse Angelus Cardinalis Becciu praefui, Servum Dei heroicum in gradum virtutes theologales, cardinales eisque adnexas exercuisse professi sunt.
Facta demum de hisce omnibus rebus Summo Pontifici Francisco per subscriptum Cardinalem Praefectum accurata relatione, Sanctitas Sua, vota Congregationis de Causis Sanctorum excipiens rataque habens, hodierno die declaravit:
Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate tum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, iisque adnexis, in gradu heroico, Servi Dei Angelici Lipani, Sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum, Fundatoris Congregationis Sororum Franciscalium a Domino, in casu et ad effectum de quo agitur.
Hoc autem decretum publici iuris fieri et in acta Congregationis de Causis Sanctorum Summus Pontifex referri mandavit.
Datum Romae, die 5 mensis Iulii a. D. 2019.